Yayınlandığında geniş okur kitesine ulaşan Ben O Hayalim, müellif Gülnur Ünal’ın yeni kitabı.
Ünal, kitabını bize anlattı…
İşte Ünal’la yaptığımız keyifli söyleşi…
Baharda birinci kitabınız O Hayal Benim yayınlanmış, öncelikle iyi olsun. Kitabı incelerken doğal olarak özgeçmişinizi de okudum ve hakikaten ilgimi çekti. Televizyon Programcılığı ve Yayıncılığı lisans eğitimi akabinde Halkla İlgiler ve Pazarlama kısmında yüksek lisans yapmışsınız. Eğitim hayatı akabinde farklı bir alana yönelip Kaliforniya Üniversitesine bağlı olarak psikoloji ve bağlantı programları almışsınız. Bu eğitimle yetinmeyip spritiüel alana kayarak şamanların eğitimine katılmışsın. Şu anda da Güney Koreli bir Zen Budist’ten eğitim almaya devam ediyorsunuz. Konforlu bir meslek hayatınız olabilecek donanıma sahipken neden insan psikolojisi ilginizi çekti ve sizi Aile ve Alaka Mentorü olmaya yönlendirdi. Seyahatinizi paylaşırsanız sevinirim.
“Yüzleşme seyahatim başladı”
“Çocukluktan itibaren insanları dinlemeyi, izlemeyi ve insan ilgilerini gözlemlemeyi severim, benim için her vakit ilgi cazip bir alan oldu.Gençliğimde oluşturduğum mesleksel hayaller doğal olarak farklı oldu.
Üniversitede de o kısmı kazanınca televizyon ve medya göz alıcı bir dünya, hem insanlara erişebiliyor, iletilerini verebiliyorsun, hem de kendini kendine kanıtlarken görünür kılıyorsun diye o vakitler çok cazip gelmişti. Fikir hoşuma gitmişti.
Yüksek lisansta da seçtiğim kısım lisans eğitimimde seçtiğim alanı pekiştiriyordu. Olağan ki gençliğin havai havasına kapılıp âşık oldum, bağlantımı sahiplendim, ancak bir müddet sonra yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu fark ettim.Tam da bu noktada kendimle tanışma ve yüzleşme seyahatim başladı.”
İnsanları yargısızca anlamak
“Zorlu bir seyahattir kendini yıkıp tekrar yaratmak yürek ister. Elbette şahane yol arkadaşlarım vardı, Psikolog İpek Tlabar ile tanıştığım andan itibaren hayatımdaki hiçbir şey eskisi üzere olmadı. Ben kendimi anlamaya başladıkça diğerlerini da yargısızca anlamaya başladım.
Eskiden sahnenin ortasında değildim, köşeden oynananları izler dahil olmazdım, heyecanla her yeni insanın kendi içinde nasıl da bir dünya olduğunu fark eder, meraklanırdım. Sorumluluk alıp sahnenin ortasına geldiğimdeyse farklı bir Gülnur oldum. Kendimi sahne ortasına aldığımda insanlara yardım edebileceğimi fark ettim, artık tarafımı değiştirmeliydim, lakin alışılmış ki eğitim aldım, yoksa bu seyahate çıkamazsınız, insanları dokunamazsınız. “
Sayfa: 160
“Bilgelik seyahatine ilerledim”
“Önce bilimsel alt imali oluşturdum, akabinde yüzyıllardır insanlığı takip ettiği kadim bilgelik seyahatine ilerledim. Her farklı inanış sistemin beni ruhun öteki noktalarına sürüklüyordu. Her insanın hayatı kıymetli bir seyahattir. Karşımızdaki insanın da kendimiz üzere dünyanın en kıymetli şahsı olduğuna inanmazsanız yaptığınız her şey yüzeyseldir. Derinlik insan ruhunun köşelerine saklanmıştır. Bu sebeple de seyahatine ilerledim.”
Ruhun Altın Tozu: Affetmek” başlıklı bir kısmı var. Son yıllarda affetmek kavramı üzerine çok yazılıyor, adeta ezber ettiriliyor. Affetmek sizce nedir sahiden?
“Affetmek insanlara yargısız yaklaşmaktır”
“Affetmek insanlara yargısız yaklaşmaktır, yargısızlık noktasına geçtiğinizde af bile yoktur. Her insanın kendi seyahat öyküsü var, affetmek bu seyahate hürmet duymaktır.
Yargısızlık noktasının güç olduğunu düşünüyoruz, zira bilinçaltımızda en çok kendimizi yargılıyoruz, doğal farkında olmadan da bu yayılıyor ve herkese yöneliyor.
Affetmeyi seçmek kendini tanıma seyahatine altın bir bilet almaktır. Her bir durak eski anları bırakılıp yeni durakların ihtişamına açılmaktır.
Cümlelerden ibaret bir seyahat olsaydı bu, dünyanın yaratılışından itibaren bugüne gelen kadim bilginin, dinlerin, kişisel ahlak anlayışının olmadığını savunmuş oluruz. Halbuki yüzyıllardır üzerine eklene eklene gelen ruhsal bir bilgi ağı var.”
“Kara lekelerden arınmak”
Bilim nasıl her bir bilginin eşsizliğiyle ilerliyorsa, ruhsal seyahatin öğeleri de bu türlü ilerliyor. Hayata bir bütün olarak bakmak istiyorsak evvel kendimize affı öğrenip tüm yüklerden kurtulmalıyız. Affetmeyi seçtiğinizde etrafınızdakiler üzere siz de bunun faydasını ziyadesiyle görürsünüz.
O af ruhunuzda başladığınızda zihinsel ve duygusal gücünüz arındığını fark edersiniz, yorgunluklarınız kalkar ve potansiyellerinizin önünüze serildiğini görürsünüz. Artık hudut ve kısıtlılık yoktur, zira gerçek özgürlük kendimize yapıştırdığımız kara lekelerden arınmaktır.”
“Ne istiyorum?” başlığınızdan yola çıkarak soruyorum. Ne istediğimizi saf bir halde keşfedebilmemiz mümkün mü? Çılgın bir görsel, işitsel ve yazınsal bombardıman altındayız. Ne istediğimizi net olarak belirlememiz mümkün mü sizce?
İç dünyamıza kulak vermek
“Mümkün doğal ki. Kendi gücümüzde kalarak bunu belirleyebiliriz. Sizin de dediğiniz üzere her gün gerçek ya da bilinçaltı bir sürü ileti bombardımanına maruz kalıyoruz ve hangisinin bize ilişkin, hangisinin topluma ilişkin olduğunu bazen anlayamayabiliyoruz. Odağımız kendimizde olduğu sürece, yani iç dünyamıza kulak verdiğimiz sürece tüm kararların bize ilişkin olduğunu pekala anlayabiliriz.”
Aşk ve bağlara değinmeden olmaz olağan. Aşk acısı onarılabilir mi?
İnsanın yalnız kalma hakkı
“Tabii ki onarılabilir, çok da hoş onarılır. Bir bağ bittikten sonra kendimize yalnız kalma hakkı tanıyarak, bağdan münasebete koşmadan kendimizi yenileme seyahatine çıktığımızda geçmiş ilgide yaşanılanları anlamaya ve yavaş yavaş sindirmeye başlarız. Bitirdiğimiz münasebete objektif bir formda yaklaşıp kimseyi suçlamaya girmeden kendi hissemize düşen farkındalıkları alma cüretini gösterirsek orijinal bir beşere dönüşürüz.”
Biz nitekim hayalin kendisi olabilir miyiz?
“Hayal ettiğimiz kişinin kendisi oluruz”
“Kendimizle irtibatta kalarak, yani ruhumuza yatırım yaptıkça hayalin kendisi oluyoruz, ki aslında eşsiz bir hayaliz, yalnızca farkında olmayacak kadar yorgun bir zihnimiz var. Zihnimizin fonksiyonel bir makine olduğunu fark edip onu fonksiyonuna nazaran çalıştırır, his dünyamıza karıştırmazsak o hayal ettiğimiz kişinin kendisi oluruz.”
